seperti manusia yang lain.aqu yakin masih terdapat lagi manusia yang mempunyai perasaan dan naluri sebagai seorng manusia. cinta terhadap manusia mungkin menyakitkan atau membahagiakan. tapi kadangkala lebih yang pahait dari yang manis. naluri ku amat2 tersentuh dan menagis tatkala mendengar berita bahawa "die" telah tiada. walaupun hanya seketika tetapi ianaya amat memberikan kesan yang mendalam terhadap diriku.
kira-kira jam 6.13pm tadi. fon ku bebunyi dan tertera "Mummyku".
ibu: ko uat ape?
aqu: xde uat ape. baru balik kelas tadi... balasku ringkas
ibu: iqa. tam da mati.. kata ibuku dengan nada yg sedih
aqu:...............hah???? kenape??......... bagaikan tidak percaya
ibu: die da bape ari xmakn.ibu bwk g klinik. tapi mase tu die da lemah je. xlame pastu die mati
aqu:................................masih terkejut sampai xterkata
ibu:semalam elok je die main2 kat luar. tibe2 je die mati.da keras.
aqu:...................la.cianye.
ibu: xpela.bye
aqu terkejut sangat smapai xterkata. aqu panggil die tetucin...tapi ibu n ayah panggil die Tam. aqu n adik panggil die Tetucin. comel.jenis Parsi warna hitam. die takut lau orng ramai2 kat umah mesti die lari,menyorok kat umah atas. bile org da balik mule la die terkedek2 turun. slalu sgt kacau aqu ngn lipat baju. habis baju da lipat die ckar2 tarik2 nk uat main...geram jgk.
aritu aqu ader jaitkan die baju n topeng tok die..kelakar gler tgk die pakai...comel.warna merah. mase mule2 pakai tu.die tak selesa.bile die cube jalan je bdn die senget tumbang...mmg lawak sgt.. suke dengki die
cuti sebulan. dok umah jage makn.main.basuh kandang.mandikan.bwk g klinik tok die. tapi sejak die demam panas aritu.die slalu berak cair je. mcm slah mkn. tak tau ape yg die mkn. aqu slalu rebuskan ikan cmpur nasi tok die. fiskies xnk mkn. air pon aqu bagi air masak suam. da 3 x bwk g klinik inject n amek ubat tapi die still tak baik2 lagi....
tup2 die mati dah....sedih...sedih...sedih.. sgt..
sygkan binatang kdg2 lebih dri sygkan manusia sendiri.
walaupun die hanyalah binatang tapi org kate bile bende tu slalu ader ngan kite tibe2 die hilang selamanye..baru mule kite sedar betapa rase kehilangan dan pentingnya bende tu pada kita.
im gonna miss u Tetucin..love u
